امام رضا

ابوسعيد خراسانى حكايت كند:
روزى دو نفر مسافر از راه دور به محضر امام رضا عليه السلام وارد شدند و پيرامون حكم نماز و روزه از آن حضرت سؤ ال كردند؟
امام عليه السلام به يكى از آن دو نفر فرمود: نماز تو شكسته و روزه ات باطل است و به ديگرى فرمود: نماز تو تمام و روزه ات صحيح مى باشد.
وقتى علّت آن را جويا شدند؟
حضرت فرمود: شخص اوّل چون به قصد زيارت و ملاقات با من آمده است ، سفرش مباح مى باشد؛ ولى ديگرى چون به عنوان زيارت و ديدار سلطان حركت نموده ، سفرش معصيت است

سلیمان بن جعفر گوید: براى انجام بعضى از کارها همراه امام رضا علیه السلام بودم تا این که خواستم به خانه ام باز گردم .
حضرت فرمود: برگرد و با من بیا و امشب را نزد من بمان . من هم برگشتم و به همراه او حرکت کردیم تا اینکه وارد منزل شدیم . حضرت نگاهى به غلامان خود کرد که مشغول گل کارى و ساختن اصطبل بودند و بعضى از آنها کارهاى دیگر انجام مى دادند. در بین آنها غلام سیاهى که غریب بود کار مى کرد.
امام علیه السلام به غلامان خود گفت : این مرد اینجا چه مى کند؟
آنها در جواب گفتند: او به ما کمک مى کند و ما هم چیزى در برابر به او خواهیم داد.
امام علیه السلام فرمود: اجرت او را تعیین کردید؟
گفتند: نه ما هر چه به او بدهیم راضى است . حضرت به سراغ ایشان رفت تا با تازیانه آنها را کتک بزند و بسیار ناراحت شد که چرا اجرت او را معین نکردید؟
سلمان بن جعفر مى گوید: من به امام علیه السلام عرض کردم : چرا شما خود را ناراحت کرده اید؟
فرمود: من بارها آنها را از این کار نهى کرده ام که باید اجرت هر کس را که مى خواهند به کار گیرند با او تعیین کنند و اى سیلمان این را بدان کسى بدون تعیین مزد براى تو کار نمى کند مگر اینکه اگر سه برابر مزد او هم به وى بپردازى باز هم گمان دارد به او کم داده اى ، اما وقتى مزد او را معین کردى و به او پرداختى از تو تشکر مى کند که به آنچه معین شده عمل کرده اى ، حال اگر کمى بر آن بیفزایى از تو قدردانى مى کند و مى بیند که تو بر مزد او افزوده اى .

يكى از اصحاب امام رضا عليه السلام به نام معمّر بن خلاد حكايت نمايد:
هر موقع سفره غذا براى آن حضرت پهن مى گرديد، كنار آن سفره نيز يك سينى آورده مى شد.
پس امام عليه السلام از هر نوع غذا، مقدارى بر مى داشت و داخل آن سينى قرار مى داد و به يكى از غلامان خود مى فرمود كه تحويل فقراء و تهى دستان داده شود.
سپس به دنباله آن ، اين آيه شريفه قرآن : فَلاَ اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ را تلاوت مى نمود؛ و مى فرمود: خداوند جلّ و على مى داند كه هر انسانى براى كسب مقامات عاليه بهشت ، توان آزاد كردن غلام و بنده را ندارد.
به همين جهت ، اطعام دادن و سير گرداندن افراد را وسيله اى براى ورود به بهشت قرار داده است